عوامل مرتبط با کیفیت زندگی زنان یائسه شهر رشت

چکیده مقدمه: یائسگی یکی از بحرانی­ترین مراحل زندگی زنان و یک رویداد فیزیولوژیک است که برای کلیه بانوان در دوران سنی 59- 40 سالگی روی می­دهد و با بروز مشکلات جسمانی، روانی و اجتماعی، کیفیت زندگی آنان را تحت تأثیر قرار می­دهد. توجه به کیفیت زندگی زنان یائسه، می­تواند سلامت آنها را برای بیش از یک سوم دوره زندگی تضمین نماید. هدف: این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با کیفیت زندگی زنان یائسه مراجعه کننده به صندوق بازنشستگی کشوری شهر رشت صورت گرفته است. روش­کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 180 زن یائسه مراجعه کننده به صندوق بازنشستگی شهر رشت به شیوه نمونه­گیری تدریجی با استفاده از پرسشنامه دوبخشی شامل مشخصات دموگرافیک و کیفیت زندگی مخصوص دوران یائسگی مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده­ها  با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و جداول توزیع فراوانی) و آمار استنباطی (آزمون تی مستقل، آزمون  مجذور کای، آزمون دقیق فیشر و رگرسیون) انجام  شد. نتایج: یافته­ها در مورد کیفیت زندگی کلی زنان یائسه نشان داد که در  4/54 درصد موارد کیفیت زندگی مطلوب، 45 درصد موارد کیفیت زندگی متوسط و تنها در 6/0 درصد موارد (یک نفر) کیفیت زندگی  نامطلوب بوده است. همچنین کیفیت زندگی نمونه­های مورد پژوهش در حیطه­های وازو موتور، روانی اجتماعی و حیطه جسمی مطلوب و در حیطه جنسی نامطلوب بوده است. نتایج مدل رگرسیون نشان داد که متغیرهای سن (004/0 p=) ، تحصیلات(03/0 p=)، فعالیت ورزشی (03/0 p=)، رضایت از زندگی زناشویی (02/0p =)، اشتغال بعد از بازنشستگی (01/0 p=)، ارگان تحت پوشش(004/0 p=)،نگذراندن وقت با دوستان (001/0 p=)، نداشتن آرتروز (006/0 p=) و بالا نبودن چربی خون (03/0 p=) با کبفبت زندگی زنان یائسه مرتبط می­باشند. نتیجه­گیری: کیفیت زندگی می­تواند از عوامل متعددی تأثیر پذیرد. شناسایی وضعیت کیفیت زندگی زنان یائسه، در تبیین نیازهای آموزشی، مشاوره­ای، مراقبتی، درمانی زنان یائسه حائز اهمیت بوده و مبنایی جهت تدوین و اجرای برنامه­های مراقبتی بهداشتی و پایه­ای برای برنامه­ریزی در جهت ارتقاء کیفیت زندگی زنان یائسه می­باشد.